Sena’dan babasına kürsüden hediye

Babalar Günü’nde gelen şampiyonluk hediyesi, bir evladın sessiz zaferi, bir babanın gözyaşındaki gururu dile getirmek benim için çok anlamlı bir duygu.

Bazı anlar vardır, sadece yaşayanı değil, izleyeni bile derinden etkiliyor. Şehmuz Kızılaslan hocamızın Babalar Günü’nde yaşadığı o özel an da tam olarak böyleydi. Gözümün önünde, bir baba ve bir evladın kelimelere sığmayan bağının sessiz ama çarpıcı bir örneğine şahit oldum.

Sena Kızılaslan… Genç bir sporcu, başarılı bir karateci. Aynı zamanda güçlü bir karakter ve büyük bir yüreğe sahip bir evlat. Bu Babalar Günü’nde, kazandığı önemli bir madalyayı babasına adarken, sadece bir ödül vermedi aslında. Babasına duyduğu sevgiyi, saygıyı ve minnettarlığı terle, emekle ve başarıyla bezeyerek sundu.

Şehmuz hocamızın gözleri dolduğunda, orada sadece bir babanın duyguları yoktu. Orada, bir ömrün emeği, bir evladın karşılıksız sevgisi ve büyük bir mücadelenin taçlanışı vardı. Sena’nın o madalyayı babasına uzatırken sergilediği tevazu, gözlerinden taşan huzur, sahnedeki en parlak ışıktı.

Ben bu tabloya dışarıdan bakan biri olarak; ne kadar güçlü bir eğitim, ne kadar sağlam bir aile bağı ve ne kadar büyük bir fedakârlık örneği olduğunu fark ettim. Bu başarı tek başına gelmedi. Türkiye Karate Milli Takımı Başantrenörü Cengiz Çınar’ın, Diyarbakır Bölge Antrenörü Mehmet Yazar’ın ve elbette Şehmuz hocamızın uzun yıllara dayanan emeğiyle örüldü bu yol.

Ama belki de en kıymetlisi şuydu: Bir evlat, Babalar Günü’nde babasına bir hediye almakla kalmadı, ona kendisinin en iyi halini sundu. Daha büyük bir armağan olabilir mi?

Sena’nın mücadelesi ve duruşu, bugünün gençlerine örnek, Şehmuz hocamızın gözyaşları ise bugünün babalarına umut olsun.

Sözün özü, bu Babalar Günü’nde bir şampiyonluk, bir madalya değil; bir gurur yaşandı. Ve ben, buna tanık olduğum için çok şanslıyım.

Yazarın tüm yazıları